Vrouw in de bouw Jenny Li:

‘Techniek heeft de toekomst. Ook vrouwen zijn hard nodig’

Jenny Li is docent én schilder in hart en nieren. Vanuit die drive staat ze op dit moment drie dagen per week voor de klas op het Techniek College Rotterdam, de vierde dag volgt ze post-hbo-onderwijs om zich verder te bekwamen als docent. Ze is blij met de innovaties in het schildersvak op het gebied van duurzaamheid en gezondheid én met de drie meiden in haar klas: ‘Techniek heeft de toekomst. Ook vrouwen zijn hard nodig.’ 

De vraag naar onderhoudsschilders is inderdaad groot. In december 2021 werd het vak net als onder meer stukadoor, tegelzetter, metselaar en glaszetter door UWV aangemerkt als Kansberoep waarin veel vacatures zijn. Meer vrouwen in het schildersvak vindt Jenny niet alleen belangrijk om de vacatures op te vullen. ‘Gemengde teams met mannen én vrouwen vind ik gezonder en ook gewoon gezelliger. Fifty-fifty is denk ik niet reëel, maar drie op de tien zou al heel fijn zijn.’  

 Voor iedere vrouw die fysiek fit is én een beetje pit heeft, is het  vak volgens Jenny heel goed te doen. ‘Je moet wel een beetje stoer zijn en vooral je eigen koers durven varen. Op de steiger zie ik er uiteraard uit als een bouwvakker, maar op school draag ik graag een jurk of rok. Die vrijheid eis ik op en dat moet ook als vrouw in de bouw. Natuurlijk is het fysiek best zwaar werk, maar je moet ook mentaal je mannetje staan en tegen een stootje kunnen. Kun je dat en ben je graag ambachtelijk bezig, dan is dit vak echt prachtig om te doen!’ 

Geen dom werk

Jenny benadrukt dat het schildersvak zeker geen ‘dom werk’ is. Van afbranden tot plamuren, schuren, gronden en weer schuren en ga zo maar door: een professionele schilder raakt een stuk hout vaak wel veertien keer aan, zo berekende ze laatst met haar klas. ‘Bij het plannen en uitvoeren van al deze handelingen moet je ook rekening houden met externe factoren zoals weersomstandigheden, klimmateriaal en klanten. Schilderen is dus niet alleen een technisch vak, het vraagt ook om andere talenten zoals organisatievermogen en goed met klanten kunnen omgaan.’  

Net als haar collega-docenten op Techniek College Rotterdam geeft Jenny de vele technische én sociale vaardigheden van het schildersvak met hart en ziel door. Ze is blij dat er ook in het lesmateriaal van Savantis aandacht is voor de sociale kant van het schildersvak. ‘Dat bedoel ik niet in de zin dat we problemen van mensen gaan oplossen. Maar wel in de zin dat je goed met de klant overlegt over praktische zaken zoals als het weghangen van de gordijnen en hoe je een klantgesprek voert. De voorbeeldfilmpjes in het lesmateriaal maken onze leerlingen heel mooi duidelijk hoe je dat wel of niet goed doet.’

Helemaal onderop

Zelf begon Jenny Li vijftien jaar geleden ‘helemaal onderop’ in het schildersvak als leerling van vakschilder Michel Knoope met plamuurmessen schoonmaken, verfkrabbers slijpen en nieuwe kwasten inwerken. ‘Een varkensharen kwaliteitskwast heeft van nature niet zo’n mooie punt. Ik heb heel wat meters sponning en regenpijp gedaan om kwasten in te werken voor ik andere klussen kreeg. Het duurt dus even voor je echt iets voorstelt in dit vak. Dat wil ik ook aan vrouwen meegeven: als schilders onder elkaar zijn we soms hard, maar wel eerlijk. Het is uiteindelijk altijd je werk dat telt. Dáár moet je voor gaan en achter staan. Die vaktrots maakt je ook mentaal weer sterker.’

Naast haar baan als docent aan Techniek College Rotterdam gaat Jenny binnenkort voor Savantis aan de slag als landelijk examinator van de schildersopleiding op de mbo-niveaus 2 en 3. Om helemaal zeker te zijn van haar eigen kunnen, rondde ze in april vorig jaar de opleiding Gezel-schilder af. Naast schilderen omvatte dit examen ook glaszetten, wandafwerking en herstelwerkzaamheden. Hoewel het huidige examen iets minder uitgebreid is (dit omvat naast schilderen en herstelwerkzaamheden óf glaszetten óf behangen) worden alle onderdelen op hoog niveau getoetst.

‘Wees geen luie schilder’

Die focus op kwaliteit is volgens Li zeker geen overbodigheid. ‘De kosten van een professionele schilder zitten in de materialen die van hoge kwaliteit moeten zijn, maar zeker ook in het uurloon. Vakwerk afleveren dat jaren meekan is bewerkelijk, vergt deskundigheid en kost tijd. Dat geef ik ook mijn leerlingen mee: mensen gaan soms niet op vakantie om ons te laten komen. Wees dus geen luie schilder en háál die vergeten kwast of krabber van beneden, ook al sta je op tien meter hoog. Hetzelfde geldt voor alwéér schuren. Dat hoort bij vakwerk leveren, dus gaan met die banaan!’