Iedere jongere laten leren over duurzaamheid is geen luxe, maar noodzaak

‘De Aarde kan makkelijk zonder de mens, maar de mens niet zonder de Aarde’

Patricia van Rooij straalt als ze vertelt over de twee grote drijfveren in haar werkzame leven: de resultaten die ze boekte met positieve gedragstraining van onder andere jongeren met autisme en het ontwikkelen van natuur- en duurzaamheidseducatie. Beide liefdes kwamen samen in haar bijdrage aan de Savantis-Keuzedelen Duurzaamheid in het beroep.

Samen met Jan Juffermans vormde Van Rooij het team van inhoudsdeskundigen dat naast de eigen onderwijskundigen van Savantis meewerkte aan het lesmateriaal voor de in totaal vier mbo keuzedelen Duurzaamheid in het beroep.

Juffermans was sinds het begin betrokken bij De Kleine Aarde, de club ‘jonge onderzoekers’ die vanaf 1973 op drie ha grond in Boxtel pionierde met biologische landbouw, schone energie en duurzaam bouwen. Hij introduceerde in ons land de term ‘ecologische voetafdruk’ en werd in 2009 voor zijn (inter-)nationale inzet voor duurzaamheid benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Van Rooij kwam twintig jaar geleden naast De Kleine Aarde wonen en werd direct donateur. ‘Mijn ogen gingen open door de tentoonstelling met grote kijkdozen op het terrein. Hierdoor zag ik in één oogopslag hoe groot onze ecologische voetafdruk toen al was. We putten onze planeet zo hard uit dat er eigenlijk minstens drie Aardes nodig zijn om te overleven, maar we hebben er maar één.’

Het lichtpunt dat Van Rooij energie geeft, is dat we weten hoe het wél kan. ‘De kennis is er’, zegt Van Rooij. ‘We wéten bijvoorbeeld hoe we natuurinclusieve landbouw kunnen bedrijven zonder pesticides en kunstmest, maar met natuurlijke bemesting door biomassa en grazend vee, herstel en behoud van biodiversiteit en het drastisch terugbrengen van broeikasgassen.

Bij de kennis over ‘Hoe dan wél?’, staat het verkleinen van onze voetafdruk en veel andere woorden die beginnen met een v centraal. Van Rooij: ‘We kunnen onze voetafdruk verkleinen door verminderen en veranderen van onze vleesconsumptie, vliegen, verpakken, vervoeren, verwarmen en (ver-)bouwen.

Het onderwijs is hierbij cruciaal, omdat kennis vaak een voorwaarde is voor gedragsverandering. Dat weten we uit de wetenschap, en dat merk ik ook in mijn praktijk voor Behavior Management. Duurzame keuzes maken gebeurt vooral op basis van kennis.

Iedere jongere laten leren over duurzaamheid is dus geen luxe, maar noodzaak. Circulaire landbouw, duurzaam bouwen, duurzame kleding, schone energie en duurzame bedrijfsvoering komen in de keuzedelen daarom allemaal aan bod.’

Foto: Brabants Dagblad – Noor Reigersman